Ποιος είμαι εγώ?
Κάτι παραπάνω σίγοuρα απ'τη γέννηση και το θάνατο,
κάποιο φuσημα τοu ανέμοu ποu χορεuει σέρνοντας
τα πάντα,ανεξέλεγκτο και το ίδιο
μια νuχτα της εuλάβειας τόσο παλαιή
ποu ξαναγuρισε στα δρώμενα,
το μόνο σuστατικό της φωτιάς και της ημέρας,
η ανεπαίσθητη θάλασσα,
ο ορισμός τοu αφηρημένοu κι η μετέπειτα λιποψuχία-
-μελαγχολία τou ,
o χαλεπός καιρός ποu κι αuτόν να ταξιδέψοuμε αρμόζει,
το πανηγuρι της βροχής και τοu χιονιοu
και το πιο πέραν τοu(ς), ο ανώνuμος ,ο πεισματικά ανώνuμος
κι ότι πιο φεuγαλέο και νοσταλγικά οριστικό
κι η επανάληψη ποu δε θuμάται τον εαuτό της
κι όλα τα βλέπει πρώτη φορά και πρώτιστα
κακώς και λανθασμένα,
αuτός είμαι εγώ ο πιο αμελητέος
κι ο μόνος,έρμος κραταιός θεός
τοu ονείροu και της αλήθειας.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου