Να ’χα ένα πέλαγος στην αγκαλιά μου,
Να ’μουν βαρκούλα μ’ άσπρο πανί,
Να ’χα ένα γλάρο για συντροφιά μου
κι από ένα κύμα γλυκό φιλί.
Να ’ταν
δελφίνια τα όνειρά μου
σε καταγάλανα
μέσα νερά,
να ταξιδεύανε
πέρα απ’ τον ήλιο
του κόσμου
να ’κλεβαν τα μυστικά.
Να ’χα
μπαλκόνι στο γαλαξία,
σαν άστρο
να ’βλεπα μικρή τη γη,
νεράιδα ανέμελη
μ’ ένα ραβδάκι,
στο σύμπαν
θα έριχνα σκόνη χρυσή.
Στη γη θα έφερνα αγάπης σπόρο,
να φύτευα σε κάθε αυλή
κι όταν οι άνθρωποι αγαπιόταν,
δε θα ’χα πια άλλη ευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου