στο κύμα και στην άμμο τη νωπή,
στη μέρα που ξυπνά το στεναγμό,
στη νύχτα που δε θέλει να μου πει,
ποιος άνεμος σου κράτησε το χέρι,
ποιος ρήγα γιος σε έντυσε αστέρι,
ποιος χάραξε στη γη μου τη σιωπή…
κι η θύμηση σκορπίζεται,
βροχή στα δυο μου χέρια…
στο ήμερο τραγούδι της βροχής,
στα λόγια της αθέατης φωτιάς,
στην άγια αμαρτία της ψυχής.
Στο νου μου καίει η μορφή σου,
κλέβω ζωή απ’ τη ζωή σου
κι όμως το ξέρω δε θα ‘ρθεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου