Των Αγίων Αναργύρων
Των θαυματουργών
Ω γλυκύς μου τόπος
Γλυκύτατή μου μέρα
Σκιά ευγνωμονούσα τον πλάτανο
Άγιοι ευγνωμονούντες την σκιά
Εκκλησούλα ευγνωμονούσα τους Αγίους
Ω γλυκιά ζωή
Γλυκύτατά μου χρόνια
Βλοσυρή η ματιά των τζαμιών
Η εκκλησούλα αγκαλιάζει το φως
Τρελή η ματιά των ανθρώπων
Το Ιερό γαληνεύει ψυχές
Ω γλυκύς μου χώρος
Γλυκύτατη ζωή μου
Ο ήλιος θωπεύει τα πρόσωπα
Ο ήλιος φιλεί ομμάτια
Ήλιος προσκυνητής του ασήμαντου
Ωσαννά
Η σαύρα κοντανασαίνει στη χλόη
Η χλόη θρέφει τα κουνέλια
Τα κουνέλια θυσία στη φτώχεια
Ωσαννά
Τρεις γαλατσίδες. Δυο ζουμπούλια.
Ένας υάκινθος. Μια τριανταφυλλιά.
Ω της θεσπέσιας καθημερινότητας.
Τα βάσανά μου ελησμόνησα
Τους κόπους μου εξέχασα
Χάθηκαν τα δάκρυα του πόνου
Την άγια πόρνη ξαναβρήκα
Τον άγιο χωματόδρομο οσμίστηκα
Τον δρόμο για την εκκλησούλα ανηφόρισα
Την αστρική σκόνη προσέγγισα
Ω των Αγίων Αναργύρων
Των θαυματουργών
Θαύμα το ξεραμένο φύλλο
Θαύμα η φλούδα της καστανιάς
Θαύμα το σκουλήκι το ελάχιστο
Θαύμα η καλημέρα των ανωνύμων
Θαύμα ο αναστεναγμός της μάνας
Θαύμα ο ζήτουλας στο κατώφλι
Θαύμα το μειδίαμα
Θαύμα το χαμόγελο
Θαύμα η ανάσα της νύχτας
Θαύμα θαυμάτων
Η ταπεινότητα τ΄ ουρανού
Σε πολύβουα λιμάνια ενθυμήθηκα
Μυρωδιά τ ΄απόβροχου σ΄ αμφιθέατρα
Στις μεταλλικές κατασκευές σκιά της πέτρας
Ω της σαρακοφαγωμένης εικόνας
Του Παντοκράτορα το μισό πρόσωπο
Ω της καμπάνας η βραχνάδα
Του προναού η ζωοδόχος δροσιά
Ω των πιστών η σοβαρότητα
Της ανύψωσης του ποιμνίου στα ουράνια
Ω της προθανάτιας καθαρότητας
Της ονειρικής μου εξομολόγησης
Της ονειρικής μου ενατένισης
Της εξαΰλωσης ο βιωματικός μου χρόνος
Ω γλυκύς μου τόπος
Γλυκύτατη ζωή μου
Της εκκλησούλας γαλήνια σιωπή
Ω των παιδικών μου χρόνων η αθωότητα
Της κατοπινής ζωής μου ο συνομιλητής
Ω δώρον θείον
Των Αγίων Αναργύρων
Των θαυματουργών
αναδημοσίευση από: http://www.zosimaia.gr/?page=article&id=258
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου