Άνεμος Φθινοπώρου

του Δημητρίου Γκόγκα

Άνεμος μες στα χλωρά φύλλα

κάνει την σχισμένη σελίδα

Χειμώνα.

Λίγο πριν έρθεις εσύ,

κοιτώ το πάτωμα,

ανθίζει ένα λουλούδι.

Στο μάρμαρο,

ένα πουλί κελαηδάει.

 Δεν θα φύγει ποτέ !

Η Θλίψη που κατεβαίνει

μέσα από τα μάτια σου

είμαι εγώ .

Το δάκρυ που κρύβεις

 μέσα στη χούφτα σου, είναι σταγόνα ποταμός

που κολυμπά η νύχτα.

Κοίταξα τον ήλιο

 οι ακτίνες του με διαγράφουν .

Δεν είναι τύχη

Πόσα πράγματα είσαι εσύ για μένα;

 Μετρώ τις ακτίνες,

 μια λήθη στεγνώνει στο σύρμα.

Ο άνεμος συνεχίζει

τα χλωρά φύλλα στο κίτρινο.

 Το παράθυρο κλείνει

Πίσω από τα μαλλιά σου

η μέρα μεγαλώνει.

Για να έχουν χρόνο στην μυρωδιά του ανέμου.

Το απομεσήμερο σβήνει

λίγο πριν πετάξεις

ψίχουλα στα σπουργίτια

Ήρθες;

Γι αυτό χτυπούνε

 οι καμπάνες του ανέμου.

Φθινόπωρο.

Οι βροχές του ανοίγουν σχισμάδες στον δρόμο μας.

 Μην αφήσει ποτέ το χέρι μου.