Όχι η δική μου…
Έμαθε μάτια μου να χαρίζεται κι ας σκορπίζεται…
Γιατί δεν την αγόρασα για να μου ανήκει…μου χαρίστηκε κι εμένα κι οφείλω να την μοιράζομαι…
Μα δεν την ξεπουλάω…
Δεν θα τη στήσω στο βωμό του καθενός να μου την ξεζουμίσει…
Δεν θα την αφήσω στα χέρια κανενός να την χώσει βαθιά στο έδαφος γιατί την… φοβάται…ή γιατί…δεν την λογαριάζει…
Εμένα η ψυχή μου είναι από μάρμαρο αρχαίο ελληνικό…
…είναι από κύμα του Αιγαίου….
Είναι φτερό από γλάρο που σεργιανάει στον καταγάλανο ουρανό κι αγναντεύει τον κόσμο…
…είναι ακρογιάλι σ’ ερημονήσι που περιμένει τους ναυαγούς του… για να τους χαϊδέψει τα πληγωμένα όνειρα αφού γι αλλού κινήσανε κι αλλού η ζωή τους πήγε…
Εμένα η ψυχή μου δεν πουλήθηκε ρε φίλε…
Δεν χαραμίστηκε….
Την χάρισα κι ακόμα την… χαρίζω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου