Ο Σίμος Μενάρδος (Μυτιλήνη 1872 - Αθήνα 1933) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, συγγραφέας, ποιητής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Σπούδασε νομικά και φιλολογία στην Αθήνα και διετέλεσε διευθυντής της Σχολής της Λάρνακας μέχρι το 1898, οπότε και παραιτήθηκε και άσκησε την δικηγορία στην Κύπρο. Το 1907 διορίστηκε επόπτης της Παιδείας της Κύπρου και ίδρυσε το Κυπριακό Αρχαιολογικό Μουσείο στη Λευκωσία. Έκτακτος καθηγητής (λέκτορας της Μεσαιωνικής και Νέας Ελληνικής Φιλολογίας) στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το 1908 και μόνιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1911 έως το 1933, το 1925 - 1926 ήταν και πρύτανης του πανεπιστημίου. Δίδαξε επίσης νεώτερη ελληνική ποίηση το 1919 στο King's College του Λονδίνου, καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Από το 1926
ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στίς 25 Μαρτίου 1929, εκφώνησε λόγο
στην συνεδρία της Ακαδημίας για την βράβευση απ᾿αυτήν με αργυρά μετάλλια
του έργου του ζεύγους Σικελιανού για την Δελφική Προσπάθεια του.
Μετέφρασε πολλά έργα αρχαίων ελλήνων συγγραφέων, έγραψε ποιήματα και
μελέτες σχετικά με την Κυπριακή διάλεκτο και τα τοπωνύμια της Κύπρου και
μετέφρασε την Ιστορία της Ελληνικής λογοτεχνίας του Gilbert Murray.
Έργα του
- Στέφανος (επιλεγμένα αρχαία ποιήματα σε μετάφραση), 1924.
- Επιγράμματα (ποιητική συλλογή), 1930.
- Τοπωνυμικαί και λαογραφικαί μελέται, Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών, Λευκωσία 1970.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου