Η χαρά

Φίλε  μας  Ελύτη  και  φίλε  μας  Σεφέρη,  τα  είπατε  όλα

κι’ εμείς  οι  ταμένοι  ψάχνουμε  κάτι  που  σας  διέφυγε,

για  να  πάρουμε  τη  μεγάλη  χαρά  της  δημιουργίας.

Δύσκολος  ο  δρόμος  που  επιλέξαμε  και  δεν  τελειώνει

και  το  μέλλον  μας  δεν  φαίνεται  να  έχει  μέλλον.

Ζούμε  τη  χειρότερη  εποχή  του  δίσεκτου  χρόνου

και  τόσο  χιόνι  πως  να  το  σηκώσουν  οι  πλάτες  μας.

Σε  παρακαλώ  μείνε  απόψε  κοντά  μου  και  μίλα  μου.

Η  λίμνη  απέναντι,  ακίνητη  σαν  τη  μοναξιά  μου.

Η  νύχτα,  ακίνητη  και  μαύρη  σαν  τη  μοναξιά  μου

και  δίπλα  μου  ο  χασομέρης  που  προσπαθεί

να  γεφυρώσει  το  ένα  τίποτα,  με  το  άλλο  τίποτα.