Κοντά στο Λαύριο
κάτι τρύπες στη γη.
Και γύρω αλλόκοτα ξερός ο τόπος.
Μια ξεραΐλα στο μαύρο.
Τ' αρχαία μεταλλεία αργύρου.
Στοιχειωμένος τόπος.
Βογγητό απ' τα έγκατα.
Εδώ το αφύσικο.
Πόνος και αίμα και φρίκη
κάτω από τη γη.
Πατάς και τρέμεις και τώρα.
Μην αυξήσεις της οδύνης το βάρος.
Τον πόνο μυριάδων ανθρώπων.
Που τους πήραν τ' ανθρώπινο
και τους δώσαν μαρτύριο.
Έτσι γίνεται πάντα.
Σαν σβήσεις τον άνθρωπο,
δεν σβήνει ο άνθρωπος,
μα έρχεται ο μεγάλος ο πόνος.
Ο πόνος, αυτό το ακατάλυτο.
Αυτός λοιπόν το θεμέλιο;
Σε τούτον τον τόπο
τον ξερνάει η γη.
Αρρωσταίνεις.
Η ψυχή σου τρελαίνεται.
Και βγάζεις φωνή.
Αυτή μονάχα την κραυγή,
Την απόλυτη:
Ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου