Καλουπώθηκε το οικοδόμημα.
Το μαρτύραγαν οι σκαλωσιές.
Οι βαρέλες έτοιμες να ρίξουν το τσιμέντο.
Ταχείας πήξεως ήταν.
Τόδειξε κι η ανάλυση των δοκιμίων.
Χαρμάνι τέλεια πλεγμένο.
Με ψευτιά, κλεψιά.
Πολιτική αναλγησία.
Απάτη λαμογιά.
Ηθελαν να σε τσιμεντώσουν.
Να σε πνίξουν να χαθείς.
Κι αυτοί ελεύθεροι να παίζουν τα παιχνίδια τους.
Μα δεν υπάρχει τέλειο εγκλημα,
(Παντα ο εγκληματίας αφήνει ίχνη).
Κάπου τους ξέφυγε η αναλογία
Και συ Λαέ τ ανακάλυψες,
Ξύπνησες γεμάτος οργή.
Ενώθηκες, ξεσηκώθηκες και διεκδικείς.
Χωρίς το τίμημα να υπολογίσεις.
Κατάλαβες πως έχεις τον πρώτο λόγο.
Ισως λίγο καθυστερημένα.
Μα ποτέ δεν είναι αργά.
Πάλεψε, αγωνίσου.
Και νάσαι σίγουρος.
Πως στο τέλος θα νικήσεις.
Απο την ανεκδοτη ποιητικη του συλλογη " ποιηματα διαμαρτυριας "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου