με άπλετο φως, με λίγα σχήματα θαμπά
που υπόσχονται και ξεθαρεύουμε στον ήλιο
και βγαίνουμε απ' του νου μας τις σπηλιές,
ιδανικές ημέρες που ως διαβαίνουν
πάντα μάς έχουν κάπου προς το τέλος τους προδώσει...
Θα βάλω τα ύπουλα σημάδια τους παντού...
Όταν με τον καιρό ίδιες θα επιστρέψουν
- σαν κάποια πρόσωπα που μάταια ταξίδεψαν-
ίδιες ημέρες κουρασμένες και θαμπές
και τη στερνή μου λύπη αποζητώντας
- μέσα στα βράδια που επιτέλους θα προφτάσουν
αυτόν τον ήλιο που όλο φεύγει δυτικά-
ορθός πάνω απ' τη θάλασσα και μόνος
- όπως μ' αγάπησε και μ'ήθελε η φωνή μου-
μακριά απ' όλα εκείνα που μού λείψαν
περήφανα να τις κοιτάω στα μάτια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου