"Εκεί που περίμενε θετική ανταπόκριση, έρχονταν η συντριβή. Ήταν
ταπείνωση να βλέπει να χάνεται κάθε αξία, για το χρήμα φυσικά. Πρόστυχη
ανάγκη, όχι ο έρωτας αλλά τα αργύρια...Εξωθούσαν κάθε αγνό συναίσθημα
ευαίσθητο, στην αυτοκτονία. Και μετά σου λένε σκοτώνουν οι άνθρωποι τις
καρδιές τους, όταν υπάρχουν και αυτές...Όχι φίλε δεν στιγματίστηκα με
κάτι, ούτε λερώθηκα από το ξεβαμμένο χρώμα του χρήματος. Πουτάνιζε η
εποχή μας και αχόρταγα έσπρωχνε όλες τις ανάγκες της στο
πεζοδρόμιο....Όμως κι ο συμβιβασμός, σήμερα εδώ αύριο εκεί, δεν ήταν μια
σταθερότητα. Παντού άφηνε σημάδια κι ενοχές, περισσότερο πάνω μας...Τα
χρόνια είχαν βαρεθεί τις ψυχές μας και άλλαζαν χρώμα. Τι χρώμα βασικά,
αόρατα γίνονταν μη τα ζητήσουμε και σταθούν κοντά μας, για
αγκάλιασμα...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου