Προσευχή

Κύριε
Αν υπάρχεις έστω και σα μόριο
Αν η πνοή σου δονεί τα έγκατα της γης
Αν πράγματι πετάς στους ουρανούς
Μείγμα γαλάζιου και λευκού
Αν η μεγαλοθυμία κι’ η προνοητικότητα
Παίρνουν το σχήμα της πτυχής του χιτώνα σου
Αν είσαι Επόπτης
Αν είσαι Προβλεπτής
Αν καιροφυλακτείς στου δέντρου τον φλοιό
Αν στη φτερούγα του πουλιού το πνεύμα σου
[εμφωλεύει
Στις λαδωμένες μηχανές στα πιεστήρια
Αν των ματιών σου οι βολβοί
Κυλούν πυρακτωμένοι απ’ άστρο σ’ άστρο
Κύριε
Συγχώρα με μα δεν μπορώ να πιστέψω σε σένα
Τι ζητάς Κύριε από μας
Άνθρωποι απλοί και προκατειλημμένοι
Ζούμε κάτω από το βάρος της απουσίας σου
Τρώγουμε τους ευλογημένους καρπούς σου
Με σώματα ετοιμόρροπα απ’ το μόχθο
Μα το φτενό φυτίλι της ψυχής μας
Κύριε
Δεν φαιδρύνει ποτέ τη φούρκα του προσώπου σου
Ενύσταξε η ψυχή μας
Κύριε και Δέσποτα της ζωής μας
Ενύσταξε
Από την αργολογία
Από την αδολεσχία
Η καρδιά μας τρυπήθηκε
Με τα κέρατα της δυσειδαιμονίας
Με τις γυάλινες λαμπηδόνες της διαφθοράς
Η καρδιά μας
Τυρώθηκε σαν γάλα
Με την παταγώδη βλακεία σου
Κύριε Κύριε
Σβύσε τα πυρωμένα βέλη του πονηρού
Κατάπαυσε τα πολύηχα κύματα πια
Κατάστειλε την επανάσταση της σάρκας
Αν είναι πράγματι η ειδή σου
Κι’ απ’ τον παράδεισο ωραιότερη
Βοηθός και Αντιλήπτωρ
Ναι
Αλλά γιατί αυτή η Σιβηρία της Θλίψης
Τόσοι λαοί απεγνωσμένοι και αχθοφόροι
Τα τρισεκατομμύρια δάκρυα
Το αλάτι στις πληγές
Τα βρασμένα αυγά στις μασχάλες
Χωρίς ποτέ να μπει κανείς στον νυμφώνα
[της δόξας σου
Και πάντοτε σε κάθε βήμα να συναντούμε
Την πολικήν αρκούδα του κέρδους
Το γουρλωμένο μάτι του πλούτου
Τις κυνοθρασύτατες αρχές
Τους κόλαφους της εξουσίας στα μάγουλα
[των ταπεινών
Το ατσάλι των μεγιστάνων
Τις εξώσεις των φτωχών
Τις εξορίες των δικαίων
Τους διωγμούς των αθώων
Τους καλπασμούς του πολέμου
Τις αιματόβρεχτες αχτές
Το αίμα που καπνίζει στα πρόσωπα
Από χρόνους αμνημόνευτους
Τις ανεπούλωτες πληγές
Τα βρέφη με χείλη
Σαν αχτίδες σφαγμένα στις φασκιές
Ω
Παντοδυναμότατε
Φορές-φορές
Θαρρώ
Δεν είσαι τίποτα
Άλλο παρά ένα
Δαγκανιάρικο
Σκυλί…