Ήμουν μια νότα
απαράδεχτη
που φιμωνόταν
όπου άκουγε
κραυγή.
Ένα γιούλι
ανήμπορο να
θηλάσει μηνύματα
σε μια μπόρα,
σ’ έναν ήλιο αγέλαστο
εσύ ένας έρωτας
βραχνός,
πού να σέρνεσαι
τώρα;
Σταυρωτό
αγκάλιασμα
αγγέλων
που παλεύουν
με την μοναξιά
χωρίς να
ξαναβρίσκονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου