Λευκά πετάγματα, μηνύματα λυγρά,
βαθιούς σκοπούς έχουνε φέρει κι έχουν πάρει,
μέσ' απ' τ' ασάλευτά μου μάτια τα υγρά,
οι γλάροι.
Γαλάζιες ώρες δειλινές, στιγμές γλυκές,
κι ακόμα νύχτες κάτ' από χρυσό φεγγάρι
κι είν' ώρες, που 'ζησαν, δικές μου, μυστικές,
οι γλάροι.
Κι είναι κι ακόμα ιστορίες μακρινές
ντυμένες την αχνόθαμπη του ονείρου χάρη,
και τις στοχάζονται οκνά, μ' αργές φωνές,
οι γλάροι.
Κι απόψε, ως κομποδένεται θολή η βραδιά,
κάτι βαθύ έχουνε φέρει κι έχουν πάρει,
θλιβοί, μέσ' απ' τη νυχτωμένη μου καρδιά,
οι γλάροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου