Το
ξερες, πάντα σε αγαπούσα/ δεν ήταν ο χρόνος/ δεν ήταν η εποχή/ που σε
γνώρισα/ ήταν η πληγή που άνοιγες/ κάθε φορά, όταν έσκαβες βαθιά/ μέχρι
την καρδιά μου/ με αιχμηρά νύχια/ της δικής σου καρδιάς/ για να
κρατήσεις σφιχτά τον ήχο της, ότι πάλλονταν εκεί μέσα/ μέχρι το άπειρο,
για εσένα/ μόνο για εσένα/ ήταν η πληγή που άφηνες/ κάθε φορά, όταν
έφευγες μακριά/ από την καρδιά σου και την καρδιά μου/ πάλευα να
σταματήσω το αίμα της/ με ότι εύκολο έβρισκα, ως συνετή δικαιολογία/ ένα
ιώδιο, ένα βαμβάκι, ένα κάψιμο/ αναγκαίο να κρατήσει, καθαρή την πληγή/
στην αγάπη σου/ έχω φτάσει το όριο/ μια πόρτα με χωρίζει, από το
αδιέξοδο/ σαν θα με γυρίσει πίσω/ το πρώτο τηλέφωνο για βοήθεια/
άλλωστε, είναι δεδομένο/ το ξερες, πάντα σε αγαπούσα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου