Το ήθος του δίκαιου κριτή / Μπέης Ε. Κώστας

Δεν κάθεται στην έδρα του ο δικαστής
για να επιδικάζει κατά βούληση
τ' άδικο και το δίκιο.

Καθώς της Θέμιδας τα μάτια
απέναντι στους διαδίκους πάντοτε μένουν σφαλιστά,
έτσι και η ψυχή του δικαστή οφείλει
να είν' ανεπηρέαστη από ορμές
παθών και συγκινήσεων.

Μάτια να έχει μόνο για τα γεγονότα.
Ανησυχία νού και συνειδήσεως για τη δική του συμπεριφορά.
Απ' την αλήθεια, όσο κι από τη μεσότητα
ποτέ να μην απομακρύνεται.
Να υποπτεύεται,
μα και να είν' επιεικής.

Υπάρχει τέτοιος δικαστής;
Είναι σεμνός και αφανής.
Όμως δεν είν' ανύπαρκτο
το ήθος του.