Δημήτρης Λεοντζάκος
1.
Η ποίηση δεν είναι έκφραση. Δεν έχει σχέση με καμιά καλλιτεχνία. Η ποίηση είναι δημιουργία. Δημιουργία απ’ το τίποτα. Αντικείμενο της ποίησης είναι η έλλειψη, το αδύνατο. Αυτό που λείπει γράφει ποίηση. Το υποκείμενο της ποίησης δεν υπάρχει. Είναι απόν.
Η ποίηση δεν είναι έκφραση. Δεν έχει σχέση με καμιά καλλιτεχνία. Η ποίηση είναι δημιουργία. Δημιουργία απ’ το τίποτα. Αντικείμενο της ποίησης είναι η έλλειψη, το αδύνατο. Αυτό που λείπει γράφει ποίηση. Το υποκείμενο της ποίησης δεν υπάρχει. Είναι απόν.
Η ποίηση λείπει.
2.
Η ποίηση δεν έχει σχέση, δεν είναι σχέση. Είναι χωρισμός, είναι διαζευκτική. Δεν προέρχεται, ούτε απευθύνεται σε τίποτε το ανθρώπινο. Μετέρχεται τον άνθρωπο, αλλά τείνει ̶ εκκινεί και κινείται ̶ στο άπειρο.
Η ποίηση δεν έχει σχέση, δεν είναι σχέση. Είναι χωρισμός, είναι διαζευκτική. Δεν προέρχεται, ούτε απευθύνεται σε τίποτε το ανθρώπινο. Μετέρχεται τον άνθρωπο, αλλά τείνει ̶ εκκινεί και κινείται ̶ στο άπειρο.
3.
Η ποίηση δεν είναι επικοινωνία, δεν έχει σχέση με τις γλώσσες, τους χαρούμενους επιστήμονες, τους θεληματικούς φιλολόγους. Η ποίηση δεν ανήκει στον άνθρωπο. Η ποίηση δεν έχει ταυτότητα. Είναι ένα όνομα για τον πιο ανήκουστο διχασμό.
Η ποίηση δεν είναι επικοινωνία, δεν έχει σχέση με τις γλώσσες, τους χαρούμενους επιστήμονες, τους θεληματικούς φιλολόγους. Η ποίηση δεν ανήκει στον άνθρωπο. Η ποίηση δεν έχει ταυτότητα. Είναι ένα όνομα για τον πιο ανήκουστο διχασμό.
4.
Η ποίηση ̶ όπως και η αλήθεια ̶ είναι κάτι που προστίθεται.
Η ποίηση ̶ όπως και η αλήθεια ̶ είναι κάτι που προστίθεται.
Είναι κάτι επιπλέον (επιπλέει στον ακίνητο Λόγο, στον αποσβολωμένο).
Είναι ένα ασταθές συμπλήρωμα. Είναι πλεόνασμα, είναι υποτιθέμενη,
περιττή. Ίσως γι αυτό συχνά εμφανίζεται, δανείζεται την μορφή του
υπερβολικού, αφόρητου, αποτρόπαιου ψεύδους.
5.
Ποίηση παράγεται μέσα στην γλώσσα. Έχει ανάγκη την γλώσσα. Είναι σκέτη γλώσσα. Η Ποίηση είναι γλώσσα μείον τον άνθρωπο.
Ποίηση παράγεται μέσα στην γλώσσα. Έχει ανάγκη την γλώσσα. Είναι σκέτη γλώσσα. Η Ποίηση είναι γλώσσα μείον τον άνθρωπο.
Γλώσσα που δεν έχει καμία αναγνώριση, δεν υπάρχει κανένας να την
αναγνωρίσει. Καμιά εγγύηση, δεν υπάρχει κανείς να την εγγυηθεί. Γλώσσα
απάνθρωπα εκκρεμής.
6.
Η ποίηση είναι μια χαμένη υπόθεση. Όχι επειδή έχει χαθεί απ’ τον κυρίαρχο λόγο σήμερα. Αντιθέτως. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να υποτεθεί. Να κατασκευαστεί ως υπόθεση.
Η ποίηση είναι μια χαμένη υπόθεση. Όχι επειδή έχει χαθεί απ’ τον κυρίαρχο λόγο σήμερα. Αντιθέτως. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να υποτεθεί. Να κατασκευαστεί ως υπόθεση.
Η υπόθεση λοιπόν της ποίησης, με την αυστηρά λογική, μαθηματική έννοια του όρου.
7.
Η ποίηση μας αφήνει αγνώριστους. Άλλωστε της είμαστε παντελώς άγνωστοι.
Η ποίηση μας αφήνει αγνώριστους. Άλλωστε της είμαστε παντελώς άγνωστοι.
8.
Η ποίηση δεν φτιάχνεται με τα χέρια. Δεν προοδεύει, δεν βελτιώνεται. Έχει την βία, το μένος κατακλυσμιαίων μορφών, τυφλών πουλιών κτλ. «…σαν να γκρεμίζονται βουνά…» (Εγγονόπουλος).
Η ποίηση δεν φτιάχνεται με τα χέρια. Δεν προοδεύει, δεν βελτιώνεται. Έχει την βία, το μένος κατακλυσμιαίων μορφών, τυφλών πουλιών κτλ. «…σαν να γκρεμίζονται βουνά…» (Εγγονόπουλος).
9.
Πρέπει να δώσουμε ξανά στην ποίηση τα πραγματικά της ονόματα.
Πρέπει να δώσουμε ξανά στην ποίηση τα πραγματικά της ονόματα.
Τρεις τρομερές μορφές ανατέλλουν στις πύλες των ορίων του κόσμου. Το Ακατανόητο. Το Αγέννητο. Το Τρομερό.
10.
Ποίημα είναι ο τελευταίος, ο πιο απελπισμένος τρόπος να σωπάσουμε, να αποσπάσουμε κάτι απ’ τον κόσμο. Αποσπάει τον κόσμο, είναι ένα θραύσμα το ποίημα.
Ποίημα είναι ο τελευταίος, ο πιο απελπισμένος τρόπος να σωπάσουμε, να αποσπάσουμε κάτι απ’ τον κόσμο. Αποσπάει τον κόσμο, είναι ένα θραύσμα το ποίημα.
11.
Ο ποιητής υψώνει το ανίκανο ̶ το αναγκαίο ̶ στο αδύνατο. Μέσα στην εκκωφαντική σιωπή της λαβυρινθώδους απουσίας του κόσμου, αγγίζει, βλέπει με τις λέξεις τον κόσμο. Τις μεγάλες χειρονομίες της ποίησης μιμούμενος, ο ποιητής βουβά μεταφράζει.
Ο ποιητής υψώνει το ανίκανο ̶ το αναγκαίο ̶ στο αδύνατο. Μέσα στην εκκωφαντική σιωπή της λαβυρινθώδους απουσίας του κόσμου, αγγίζει, βλέπει με τις λέξεις τον κόσμο. Τις μεγάλες χειρονομίες της ποίησης μιμούμενος, ο ποιητής βουβά μεταφράζει.
Το τυχαίο. Το αδύνατο. Το ασύμπτωτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου