του Αντώνη Πιλλά
Έπιασες το παλιό, αγαπημένο σου τραγούδι, εσπέρα, σαν τότες που στο φόβο μέσα άκουγα καθάριο του πουλιού το λάλημα, το φως των άστρων πρωτογέννητο πάνω στη σάρκα μου και μές στην πρώτη αφή του χώματος, τον ήχο του νερού, του αδελφού μου τη φωνή, καθώς εχιόνιζε ασταμάτητα ο καιρός κι ανθούσε του Θεού το πρόσωπο.
Έπιασες το παλιό τραγούδι σου μές στην καρδιά μου να ξαναπεθάνεις με τόσους ήχους από ξένα βήματα, έπιασες το παλιό, αγαπημένο σου τραγούδι εδώ
που χρόνου ρίγη πιο λευκή
του αιωνίου τη λάμψη ανακαλούνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου