του σεληνόφωτος

Τότε
–ήταν ακόμα καιρός–
κατέβηκε το φεγγάρι.
Φτερούγισε πάνω μου
σα να σημάδευε
το Δάχτυλο του Θεού.
Μου χάρισε μια λιγοστή
ζωή˙ όση αναπνέει
στα κοιμισμένα χρώματα,
στ’ αναπαυμένα δέντρα.
Μια ζωή στην ένταση του ονείρου