Αρχιμήδους

Εκείνη απομακρυνόταν κι άφηνε πίσω της να ανθίζει πυκνό σκοτάδι
μέσα του έλαμπαν τα μάτια του υγρά στο μπλε της απόγνωσης

Ο άνεμος έγειρε εντός του να πάρει λύπη, θρύψαλα και δύναμη
κι ύστερα χύθηκε στις στράτες του κόσμου στα ξέφωτα της άρνησης
στα σταυροδρόμια της πίστης μ’ ασημί βλέμμα και πληγή ανυπότακτη

Είχε χαθεί πίσω από τα τετράγωνα της πόλης αλλά ακόμα ακουγόταν
... ο ήχος των μαλλιών της κόντρα στο σκοτάδι

Εκείνος έδωσε ένα κίτρινο νόμισμα κι αγόρασε από το περίπτερο των γεγονότων
μια εφημερίδα που ‘μοιαζε με γυναικεία ζακέτα για τις εαρινές ψύχρες
και πήρε ρέστα μερικά ανόρεχτα νυσταγμένα πένθη

Θα είχε φτάσει στον προορισμό της στην άλλη άκρη της πόλης
γι αυτό τώρα μούγκριζε ο τόπος δυνατότερα την απουσία της