Απόψε με ανθέων κάλλη σ’ είδα,
μύριζες γιασεμί και μπουγαρίνι!
Μήπως της Αφροδίτης η φροντίδα
σ’ έντυσε με το ένδυμα σαγήνη;
Έμοιαζες στη βραδιά σαν ηλιαχτίδα,
καθένα των ματιών σου και ρουμπίνι,
ολόκληρη σαν μια δροσοσταλίδα
και κρύφτηκε από ζήλια η σελήνη!
Και κάποιο αηδόνι από το πλατάνι
ξεκίνησε να τραγουδάει με τρίλιες,
ένα σκοπό που θύμιζε καντρίλιες!
Κι άρχισαν κι άλλα σα να είχαν κάνει
για σένα και για μένα την ορχήστρα,
σαν είδαν πως σου έφερνα τα μνήστρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου