5 ποιήτριες 5 ποιήματα

 

Συνθήκες της Λίνας Βαταντζή
 
Ίσως ο χρόνος
εξαλείψει τον εαυτό μου
ίσως ξεχάσω
την θνητότητά μου –
Αυτή
η ενστικτώδης απαίτηση
να επιστρέφω στα δεδομένα
φορτίο αποτελεί
που με αλυσοδένει –
Mακριά από
τα ποιήματα
και την αγνότητα
όσων δεν πρόφτασα
να βιώσω.
 
**
ΑΚΡΟΘΑΛΑΣΣΙ της Μαίρης Σκαρπαθιωτάκη
 
Ποθητών νερών το χάδι,χρυσές οι ακτές
πες μου εάν τ' ακούς το κύμα να σκάει'
-σε αυτές -
για ποιο λόγο δες η τράτα κινάει
για απάνεμα λιμάνια ' δεν είν'ορατές.
 
Σα ερημοκλήσι στ' ακροθαλάσσι
βημάτα αχνά χρόνια χαλάσματα,
λόγοι κι εκφράσεις'φιλί και άσματα
για δυο καρδιές μονάχες
'τί έχεις να χάσεις;
 
Στα ακριβά τ' ονείρου κοιτάσματα
Καίει του Ιούλη το τώρα ,το χθες
Δες!Λες να υπάρχουν τα αρχαία
τα θαύματα;
 
Για δαύτα να αξίζει
να ερωτεύεσαι,
να κλαις;
Η μνήμη ας μην τα αρνηθεί
ποτέ,χαρές Του τώρα'
του χτες.Ρίζες γερές.
 
**
 
Προς Τέρψιν της Βίκυς Δερμάνη

Άγρια την ακρωτηρίασε
ύστερα την έκαψε
μια στάχτη τα μάτια
τα σπλάχνα
το σώμα
(προς τέρψιν του Ηρώδη
πόλη ολόκληρη παρανάλωμα έγινε)
 
 
**
 
[Το προφίλ του κόσμου
καθηλωμένο...] της Γρηγορίας Πελεκούδα
 
Το προφίλ του κόσμου
καθηλωμένο...
Χωρίς καύσιμα.
Στη σύναξη ανέμων
που τη μια σε πάνε απάνω
την άλλη σε άραχλο κενό
η στιγμή αντιστέκεται
ύστερα γκρεμίζεται
ματώνει στις αγκαθωτές
προσταγές.
Ένα νεύρο σκιρτά
σε ασταθή βήματα
σε τοποθετημένη εξαπάτηση
από ανήσυχη προσδοκία
στην παλλόμενη ατμόσφαιρα
σε ξέφρενη απόκτηση
στριφογυρίζει.
Σκυθρωπό βλέμμα ρίχνει
στην καθημερινότητά μου
μια καταιγίδα λουλουδίζει
και το Α γίνεται πιο απόκρημνο,
με βήματα συντρίβω
των δρόμων τα χιλιόμετρα.
Λέξεις συνθήματα
ποιανού το σπίτι καίγεται
να λαξεύσω στίχους
απ΄τις βουβές κραυγές μου;
η οργή μου κι εγώ διογκώνεται
στο παράλογο,
που μας πάνε να σταθώ,
μανιασμένος τεράστιος
με το στόμα κλειστό;
 
**
 
Να προσέχεις της Σοφίας Τανακίδου
 
Οι φωτεινοί τίτλοι
δεν κρύβουν πίσω τους
πάντα φως.
Τα μικρά αστέρια
μπορεί μέσα τους να κρατούν
απόλυτο σκοτάδι.
Να προσέχεις.