Πέλαγα μακρινά / Μυλωνάς Γιώργος

Περίεργη σήμερα η νύχτα
βαθιά στενοχώρια βγάζει κρυφή
μαγεμένη εικόνα στο περιγιάλι
μυστηριακή θάλασσα με τις φωνές της
ελεγείες αφιερώνει σε παράξενους θεούς
στον ουρανό ο Κρόνος ομορφαίνει τα μάτια
πέρα ‘κει στο λίγο φως που πέφτει
ακροφαίνεται πορτοκαλί ομίχλη
χρώμα απ’ άλλον αιθέρα κάπως με πνίγει
κρύα πέλαγα στ’ ανοιχτά
πανιά ταξιδεύουν χαμένα στη βροχή
αμυδρά νησάκια πετάνε στα κύματα
κι όμως θέλω να μείνω εδώ
στη σκέψη πως όλα τελείωσαν δύσκολα συναινώ
θολό το τοπίο μαύρη θάλασσα
με δικάζει σε κάθε βήμα στο σαθρό έδαφος
να ‘ναι άραγε νέα ζωή
που δεν την πρόσεξε κανείς ή θάνατος παντοτινός;
Ζωή δίχως φυτά και πρασινάδα
λασπερή και πορτοκαλί απ’ άκρη σ’ άκρη
μα ίσως αναπνέει το θαύμα.