Στις άθλιες πόλεις.
Τις μίζερες συνοικίες και τα σαλόνια των ηθοποιών.
Σʼ αυτή τη νύχτα που δεν έχει τέλος.
Απʼ τη χαραμάδα του κόσμου ακούω τους
ήχους του μπουζουκιού
Πιάνω τα χέρια της Αστυπάλαιας.
Βλέπω τα μάτια που πνίγονται.
Αυτό το άσυλο σχιζοφρενών ήταν η κατοικία του
παρελθόντος.
Το αόρατο μουσείο της λήθης.
Τα άλλοθι και τα λόγια
που δεν είπαμε ποτέ
κεντημένα στα κλειστά μας βλέφαρα.
(απʼ την Ποιητική Συλλογή «Το μαύρο χιόνι» εκδ. Ελλέβορος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου