''αγάπες μεγαλόδωρες'' της Σοφίας Θεοδοσιάδη *

 

 

Στην ανεμόσκαλα του χρόνου σκαρφαλώνουνε

ξαφνιάσματα συμπαντικά οι μεγαλόδωρες αγάπες

στη Γης για λίγο προσγειώνονται..κλέβουνε τους ανθούς μας

και ύστερα στ' απρόσμενα πως χάνονται..έρημες λίμνες 

μοναχές..οι μεγαλόδωρες αγάπες του ''για πάντα''

μαζεύουν φύλλα αρωματικά απ' τις καλαμιές..

αγιάζουν τα κορμιά μας.

Εις το καθρέφτισμα το ύστερο ετούτο της ζωής

αφήνω καταγής κάθε κομμάτι φόβου που με ράγισε

στις μεγαλόδωρες αγάπες..στα θυμιάματα βουτώ

στο σμύρνο της ελπίδας την παρηγορία ακουμπώ

και με το φως της καλοσύνης στη ματιά

ευγνωμοσύνη διοχετεύω στην καρδιά μου..

Ευλογημένοι όσοι εμυρίστηκαν εν μια ζωή

το ύψιστον λιβάνι της Αγάπης..

Μάνα..πατέρας..αδελφός..σύντροφος ..εραστής

μια αγάπη μεγαλόδωρη..μια έννοια αμόλυντη

αγίασμα των πάντων στους αιώνες..

 

''αγάπες μεγαλόδωρες'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

* Στους .... ανθρώπους που έφερε στη στράτα μου η ζωή

στον κ. Γκόγκα Δημήτριο και στη Στρατούλα Τραμουντάνη...

*