Αιώνια φυλακή η σκέψη σου κι εγώ μοναδικός της κάτοικος, ναυαγός
χωρίς ναυάγιο.
Να κολυμπάω μέσα της, έμβρυο μήτρας, η υγρή θαλπωρή με τυλίγει σε μια προσπάθεια να με προστατέψει απο άγγιγμα ξένο.
Να ρουφάω οξυγόνο απ'τ' οξυγόνο σου,
τροφή απ' τη τροφή σου, αίμα καυτό που κυλάει σε φλέβες συγκινωνούντες κρατώντας με στη ζωή.
Πηγή φωτός ο πόθος μου για τη φυλακή σου, οργασμός που ζητά αποδέκτη σ ένα φιλί, ν' ανθίσω σε μία ένωση ν' αφήσω την πνοή μου.
Σ ένα πετάρισμα της ψυχής συνάντησα την ηδονή σου κι έρμαιο δικό της θέλησα να γίνω. Κοίτα τι όμορφα πετάω μέσα της!
Σ' ένα εκθετήριο στάθηκα να δείξω τα εύθραυστα φτερά μου, άλλος κάνεις ποτέ να μην αγγίξει, άλλος κάνεις ποτέ να μη γευτεί.
Μια φυλακή η σκέψη σου, κι εγώ αυτόκλητος βαρυποινίτης, καλοδεχούμενη ποινή το μαρτύριο της αναμονής.
Πόσο γλυκειά η φυλακή, πόσο πικρή η έλλειψη του κορμιού σου, βαρύ πένθος για το κορμί κάθε στιγμή μακριά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου