Συναντιέμαι τα βράδια
με τον αλλόκοσμο εαυτό μου
Μου δείχνει το εσωτερικό διάστημα
της σκέψης του Ένα κομμάτι
παραφουσκωμένο από γαλαξίες
Η ανίχνευση των άστρων εντός του
με ελκύουν σε μια τροχιά φρίκης
Τεράστια όντα ουρλιάζουν
Αποζητούν την αποδέσμευσή μου
από των στιγμών τις λεπτές ευθυγραμμίσεις
Έτη φωτός μετά
ξυπνώ ιδρωμένος τις νύχτες
Ζωγραφίζω τους πόθους
εκείνου του αλλόκοσμου εγώ μου
που τρέχει αλαφιασμένο ανάμεσα στ’ άστρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου