Η Εκάβη κλαίει – καθόλου δεν πειράζει
αυτή την ώρα που οι νικητές γελούν
μεθώντας με κρασί που αγνοούν ποιος
τους έχει σερβίρει. Ένας άρχοντας γυμνός
την πλησιάζει κρατώντας σε λουρί έναν –
αυτονοήτως – γυμνό σκύλο.
Γδύνεται η πρώην βασίλισσα τα λουλούδια
που μαζί με την εποχή προκάλεσε η γενιά της,
η ήδη ηττημένη στον πόλεμο
που δεν καθορίστηκε από καμία μάχη.
Ο στίχος «Έτσι λοιπόν κήδεψαν τον Έκτορα
που δάμαζε άλογα», τελειώνει την Ιλιάδα.
Ο Αχιλλέας πρόκειται να πεθάνει, αυτό
αναφέρεται σαφώς. Ούτε μία λέξη
για τον Δούρειο Ίππο. Οι ήρωες πεθαίνουν,
εξακολουθεί η πολιτική, και οι θεοί.
Ο σκύλος σέρνει –με τα δόντια– αυτόν
που οι μελλοντικοί θα αδυνατούν να
προσδιορίσουν εάν ή πότε υπήρξε.
Ο άρχοντας είναι ντυμένος καταλλήλως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου