"Μετράς ρημαγμένες εικόνες, αυτός είναι αλήθεια ο παράδεισος; σκέφτεσαι/
κλείνεις την πόρτα, σφαλίζεις τα παράθυρα, χάνεσαι επιδεικτικά στις
σκιές σου / είναι κι η τηλεόραση παγίδα, ειδήσεις, ριάλιτι, αποστροφή
στις όποιες ιδέες σου/ τι χρόνο έχουμε; να κρατήσω σημειώσεις, όσο έξω
σφυρίζει ο άνεμος/ ο έντιμος βίος ακριβό τεκμήριο, χρεωμένος στις ζωές
μας/ άγρια μουσική φεύγει έξω, στις χαραμάδες απλώνεται, εξεγείρεται/ τι
θα δώσεις για πρωινό στον κόσμο; λίγη ελπίδα για δύναμη/ η φιλοξενία,
αναγκαία στάση για επιβίωση, με αυτή μεγαλώσαμε/ είναι κι ο παράδεισος
μικρός, ας τραβήξουμε τον τοίχο μέσα στην κόλαση/ θα μαζευτούμε λίγο,
αλλά ποιος νοιάζεται, ένα χαμόγελο φτάνει."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου