όταν το εγώ παραμιλάει..
Να αδειάζεις το φόβο..
τίποτ’ άλλο από λυγμός..
Να σ’ εγκαταλείπουν
ενώ χαρίζεις κομμάτια σου…
Να ψιθυρίζεις και να ουρλιάζεις μαζί
τη φωτιά που σε καίει..
Να μετράς τη γνώση
και να μη σου φτάνει
για να ρίξεις την καλύτερη ματιά..
Να ρίχνεις μόνος τα κάστρα σου
δεν τα χρειάζεσαι…
ανήμπορος, να επαιτείς δυο λέξεις
χωρίς να θες να κάνεις αλλιώς…
Να κλαις και να γελάς
σε ανύποπτο χρόνο…
Αν τολμάς μίλα γι’ αγάπη……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου