"Καθόμουν τακτικά να ακούσω τη φωνή σου, ακόμα και την μικρότερη
λεπτομέρεια/ γύριζα και ξαναγύριζα στο ίδιο σημείο, σαν εγκληματίας/
μετρούσα την απόσταση των λέξεων, την ηχώ τους στο ξημέρωμα/ πριν χαθούν
στις φωνές του κόσμου, τις αγιοποίησα κι ήταν αλήθεια μόνο δικές μου/
κάποτε ξεχνούσα ότι έπρεπε να απαντήσω, ίσως γιατί δεν είχα κάτι τόσο
όμορφο/ ίσως γιατί δεν ήθελα να χάσω τα λόγια σου, μέσα από κάποια
τετριμμένη απάντηση/ θα με πεις αλλόκοτο, ξένο στις δοκιμασμένες
συνήθειες της εποχής μας/ μα δεν διάλεξα δρόμο για να περπατήσω, στάθηκα
μόνο ευλαβικά σε ότι αγάπησα/ και το έκλεψα όλο, για να χορτάσω το
αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου/ αν ζητούσα συγγνώμη, θα έδινες κάτι
περισσότερο έστω μια λέξη παραπάνω;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου