Κατάλογοι. 1 (απόσπασμα)

Α, πότε θα σταματήσει αυτό το λαχάνιασμα,
το ατέλειωτο πέρασμα ατέλειωτων συνόρων, πότε θα τελεστεί
το άγγιγμα της ακάθεκτης ροής του λόγου,
να μην κρύβεσαι πίσω απ' την καρδιά σου,
να μην κλειδώνεσαι έξω απ' την πόρτα σου, να μην αποφεύγεις
τη θέρμη της άλικης ουσίας σου, να παραδίνεσαι, να δέχεσαι,
να δέχεσαι να πεθάνεις από την πείνα χορτασμένος κι αχόρταγος
από την καταβύθιση στο στόμα της πείνας σου,
φορώντας χωρίς ντροπή τους ιλίγγους σου, δείχνοντας τα ματωμένα χέρια
από αλογάριαστα εγκλήματα τελειωμένα μέσα στο ενδοκρανιακό αλώνι,
πότε επιτέλους θα γίνεις άνθρωπος;
Πότε επιτέλους θα γίνεις άνθρωπος;

Ο άνθρωπος είναι το κλείσιμο του κύκλου του ανθρώπου.
Δεν προλαβαίνουν οι άνθρωποι. Η ζωή,
έλεγε εκείνος ο ανώνυμος που είχε γυρίσει απ' όλες τις εκστρατείες,
δε μας αφήνει να φτάσουμε η ζωή αυτό που ξεκινάμε.
Το φτάνουμε έξω από τη ζωή. Κι αυτό είναι η ζωή.
Γιατί η ζωή είναι παράλειψη.
Ο άνθρωπος αρχίζει πέρα από τη ζωή και πέρα από το θάνατο.
Κι αυτό είναι ο άνθρωπος. Γιατί ο άνθρωπος είναι παράλειψη.

Από τη συλλογή Κατάλογοι 1 - 4 (1980)