Πυρωμένα τα φύλλα της φτελιάς ιριδίζουν-
μικρές κατακόκκινες κραυγές πάνω στο τζάμι.
Δεν ξέρουμε τίποτα για το τέλος.
Δεν μπορούμε να δούμε μέσα στο τέλος.
Δεν μπορούμε να δούμε πέρα απο αυτό.
Κατέβασε το βλέμμα αλλά με μάτια στραμμένα ψηλά.
Συντετριμμένους και συντρίβοντας μας βρίσκουν πάλι οι λέξεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου