Το καλοκαίρι

Το καλοκαίρι μήνυμα στέλνει μ ’ένα κοχύλι
πως πάλι έρχεται με άδειες αγκαλιές
τις ηδονές που μου τάξε μ’ ένα φιλί στα χείλη
τις παίρνει λάφυρο σε άγνωστες στεριές

ψίθυρος μυστικός απ’ τα αρμυρίκια
λέει σε προσμένω να φανείς μες τ’ ανοιχτά
ενώ ο βυθός εξέρναγε πολύχρωμα χαλίκια
εσύ επέτρωσες στην κρύα αμμουδιά

φουσκώνει κύμα, πνίγει σωθικά
τη νύχτα αυτή στερεύουνε τα πλάτη
τα πάθη σίγησαν ωραία και πειστικά
και αυτά που ζήσαμε όλα μια πλάνη

σημάδι η θάλασσα στα χέρια μας αφήνει
παρηγοριά στης μνήμης την απώλεια
ένα στεφάνι, με μετάξια φύκια και κοράλλια
να μαρτυράει την απάτη των ερώτων την αιώνια.