Κόσμε, είσαι πολύ μικρός,
ΑΓΑΠΗ τέτοια
να χωρέσεις!
Γι' αυτό
και τηνε πρόδωσες...
Και νόμιζες
θα την φονεύσεις!
Δεν είχες μάτια
για να δεις
ούτε μυαλό
να ακολουθήσεις!
Καρδιά είχες
δολοφονική
και σταύρωσες
των πάντων Κτίστη!
Κι απάντησε
από τον Σταυρό,
πως πάντα
θα σε περιμένει...
ΑΓΑΠΗ γίναν
και οι πληγές,
που Του έκανε
όλη η οικουμένη!
Όλοι τον πρόδωσαν!
Κι εσύ!
Ψυχή μου,
το καταλαβαίνεις;
Και συνεχίζεις...
Πώς μπορείς
στις αμαρτίες σου
να εμμένεις;;;
Κάθε αμαρτία
και πληγή
καινούργια
μέσα στην καρδιά Του!
Το πλάσμα Του
πώς το μπορεί
Να φτύνει έτσι
τον Βασιλιά του;
Τον έφτυσες,
Τον ξέσκισες
και συνεχίζεις
να το κάνεις!
Ούτε μια μέρα
δεν μπορείς,
ψυχρή ψυχή
μην αμαρτάνεις;
Μην πεις ξανά
πως αγαπάς,
αν δεν πας
στο Σταυρό
να κλάψεις...
Στην "κατακόμβη,"
ή σπίτι σου.
Την αίρεση
να την ξεγράψεις!
Και μείνε εκεί γονατιστή,
απόψε Στ' άγια Του
τα πάθη
και πες Του
πως Τον κάρφωσες
για ηδονές
και για το χρήμα...
Ένα "συγγνώμη"
είν' αρκετό,
για να σου σβήσει
κάθε κρίμα!!
Πολλά ζητάει
ω, ψυχή;;
Άντε λοιπόν,
ψάξε και βρες Τον!
Μάζεψε
τα κομμάτια σου
κι απ' την
καρδιά σου
μέσα πες το...
"Συγχώρεσέ με Κύριε,
εγώ Σε σταύρωσα...
το ξέρεις!
Για με ματώνεις συνεχώς...
Για μένα τόσο υποφέρεις...
Φτώχυνα
από εγωισμό...
Δώσε μου
τον σταυρό
στον ώμο...
Βοήθησέ με Κύριε,
μήπως
και ξαναβρώ
το δρόμο...
Το δρόμο
της θυσίας Σου!
Μόνο αυτός είναι ΑΓΑΠΗ!
ΠΡΟΣΚΥΝΩ ΑΓΙΕ ΛΥΤΡΩΤΗ
και φέτος
τ' άγια Σου τα Πάθη
μήπως
και την αλήθεια δω,
ο Αντίχριστος
πριν να με φτάσει...
Σου καταθέτω
την ψυχή...
Προστάτευσέ τηνε
Εσύ,
ποτέ ξανά
να μην ξεχάσει,
πως την προσμένεις
να την πας,
στο θρόνο Σου!
Αχ! Το ξεχνάει...
Συγχώρεσέ την Κύριε,
μάθε την
πώς να Σ' αγαπάει,
γιατί ήταν ανεπίδεκτη,
όλα αυτά που ζει
τα χρόνια...
"Συγγνώμη" θέλει
να σου πει,
να δείξει Σου
λίγη συμπόνια...
Δέξου
Αγαπημένε μου,
το δάκρυ απόψε
της καρδιάς της...
Μια ευκαιρία
σου ζητά...
Να βρει ξανά
τον Βασιλιά της..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου