EX NIHILO (Εκ μηδενός=εκ του τίποτα) / Σαλίβερος Νικόλας

 

 

 

«Πίστευε και μη,,,ερεύνα!»

Ερεύνησα τη ζωή,

ερεύνησα και μέσα στα βιβλία

και βυθίστηκα στη αβεβαιότητα

με το νου να μένει στη απορία..

του «Πάντα Τίποτα»

 

Τώρα βρίσκομαι στην άκρη

μιας ετοιμόροπης ξύλινης αποβάθρας,

-που χθές την χτυπούσαν αλύπητα,

λαίμαργα κύματα-και ατενίζω

τον ορίζοντα ,του αχανούς παρελθόντος.

Το αβέβαιον του μέλλοντος

δεν με φοβίζει.

 

Ηχώ,η ίδια πάντα, με ακουμπάει

τραγουδιστά

«Αχ να γύριζαν τα χρόνια τα παλιά».

Στιγμές, ευτυχίας που χτίζονται

όταν οι μάχες σταματήσουν,

όταν ο  «Πατήρ Πόλεμος»

χρόνο χρειάζεται τα κανόνια

να ξαναγεμίσει.

 

«Πίστευε,,, και μη ερεύνα!»

Στην πίστη μου, αφιερώθηκα,

στα παραμύθια μου αναπαύθηκα

το βέβαιο του θανάτου πιστεύω κατέλυσα.

Η απορία ενδόμυχα  αρνητική παραμένει

στο «Πάντα Τίποτα>».

 

Τι κι’αν βρίσκομαι στην άκρη

μιας ετοιμόροπης ξύλινης αποβάθρας;

Τα κύματα του σήμερα,ήρεμα

δεν με φοβίζουν

σβήνουν το αχανές του παρελθόντος.

Η προσδοκία ζωής του μέλλοντος

δεν με φοβίζει.

 

 

Οπου το «κόμα» και να θέσεις

το βέβαιον είναι πως, όταν στο τέλος πέσεις

όσο καλό από το παρελθόν κι’αν δρέψεις.

Και πιστέψεις,δεν πιστέψεις.

το μέλλον «αφρός του τίποτα»

 

Απ’το τίποτα ερχόμαστε

και στο τίποτα καταλήγουμε,

όταν τα μάτια για πάντα κλείνουμε.

Μήπως νομίζουμε πως ζούμε

ενώ στο τίτοπα κοιμόμαστε