Μια βάρκα μικρή
δίχως πανιά
μέσα στα σπλάχνα της
μοναχά εγώ και εσύ
και δύο κουπιά
στη μέση ενός ωκεανού
που έχει χρώμα del.
Τα ίσαλα της βάρκας σε πλήρη αρμονία
με τη νοητή γραμμή ουρανού και θάλασσας.
Αισθανόμαστε μουσική
δεν έχει ήχο, μα εμείς την ακούμε.
Στη μέση του πουθενά όλα γίνονται.
Μαγεμένοι ανταλλάσσαμε παθιασμένα φιλιά.
Τώρα η βάρκα μας δεμένη από τον λαιμό,
εσύ λείπεις, εγώ είμαι εκεί,
σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό,
με κάποιον άλλον.
Το μόνο που έμεινε από εμάς,
αυτή η βάρκα που φυλακίστηκε για πάντα
να αιωρείται στο κενό
σ’ ένα φθηνό ξενοδοχείο
που έχει το όνομα «CIEL
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου