Μέθεξις… / Λεμονιά Γεμουρτζίδου

Χρόνια τελώ πισθάγκωνα στων λέξεων τις ορέξεις.

Στα ισιώματα και στα γκρεμνά διαγγέλλω ποιητικά.

Συνειρμικά ό,τι απέδωσα, με γλυκερές τις λέξεις

κι άλλοτε, μ' έξαψη του νου στα δη φανταστικά.

Τα ευδόκιμα της μετρικής μόνο χαρά μου δίνουν

μα... και τα πιότερα πεζά, θαρρώ υποσχετικά.

Τα πρότερα, καλής σοδειάς, τα δεύτερα συντείνουν

ώστε, να δρούνε τα εύχυμα του νου δημιουργικά.

Μύρια σπαράγματα η ψυχή με δέκτη την σοφία.

Δεσμεύομαι ό,τι απόκληρο να γαληνέψω εγώ!

Από τον οίστρο του έρωτα μέχρι και μία κηδεία

ενδέχομαι, δίχως ποτέ μ' εκείνα να πληγώ.

Λέξεις! λόγια παράφορα μ' εκμαυλισμένα μάγια.

Καταδιωγμένη στις λευκές σελίδες, ακροβατώ.

Στις οριζόντιες τις γραμμές μεταλαβαίνω ως άγια

κι υπό το νάμα, της μέθεξης, θαρρώ παραπατώ...