Ωδή στα πόδια / Αριστομένης Λαγουβάρδος

Γιατί υπάρχει βαθειά σχέση του μυαλού με τα πόδια

όταν περπατούν στη σιωπή.

Γιατί ποτέ δε μπορώ να ξεχάσω πώς περπατάν

παίζοντας το ‘’κουτσό’’.

Γιατί ο Ησαϊας τραγουδούσε τα πόδια αυτού που

φέρνει χαρούμενες ειδήσεις και ο Ιησούς στό

Μυστικό Δείπνο έπλυνε τα πόδια των μαθητών του.

Γιατί με τα πόδια ο ‘’Homo Erectus’’ άρχισε να

Κυριαρχεί.

Γιατί βγάζουν και αυτά δάκρυα όταν φτάνουν στα όρια

τους.

Γιατί περπατώντας εξασκούσε στη σκέψη ο Σωκράτης,

και ζωντάνευε τις ιδέες του ο Ρουσώ.

Γιατί ξέρουν να τρέχουν παρέα με το σκύλο στο λιβάδι,

και ξέρουν να γράφουν ποιήματα με το βάλς, το τανγκό

το συρτάκι.

Γιατί ξέρουν από κατάνυξη, όταν είναι πόδια προσκυνητών

για την Τήνο την Fatima, την Lurdes την Benares τη Μecca,

το Santiago de Compostella.

Γιατί ένα φιλί στα πόδια της αγαπημένης εξορκίζει την

νύχτα στο ποίημα του Prevert.

Γιατί είναι θαύμα το πως κρατάν ένα ολόκληρο σώμα,

με μία τόσο μικρή επιφάνεια.

Γιατί φέρνουν δάκρυα στα μάτια τα γονατιστά πόδια

των ανθρώπων, μπροστά στα εικονίσματα, που

ικετεύουν.

Γιατί με τα πόδια καμμιά αίσθηση δεν μας εγκαταλείπει,

ούτε και η γεύση από τις αγριοφράουλες του δάσους,

τα μύρτα,τα άγρια κούμαρα ή τα μούρα.

Γιατί και τα πόδια μιλάνε όταν χτυπάνε ρυθμικά το

χρόνο, όταν αλλάζουν θέση, ή όταν πατάν σταθερά

την γή, δίνοντας μας την όψη των pistoleros.

Γιατί με τα πόδια, τα χέρια χαιδεύουν το φλοιό των

δέντρων, η μύτη νιώθει το άρωμα του δάσους, τα

αυτιά τις μουσικές των πουλιών.

Γιατί και οι τελευταίες λέξεις του Βούδα στούς

πιστούς του ήταν ‘’Συνεχείστε να περπατάτε...’’

Από την συλλογή : ΄΄ Το πέταγμα των Πλειάδων ΄΄