Ένα καράβι έχω βάλει στα σκαριά
στου Ήφαιστου το υπόγειο εργαστήρι.
Το ουράνιο τόξο έκοψα στα δυο,
για να το βάλω στα πλευρά του.
Από αφρό νερού και σύννεφο
τη λαμαρίνα θε να ματζακονίσω.
Ολύμπιες ολόχρυσες κλωστές
Φλόκους* και ξάρτια θα στολίσω
και τα πανιά του υφαντά σε αργαλειό θεϊκό,
όπου υφαίνουν οι θεές υφάντρες.
Τ’ άσβεστο φως του Ολύμπιου Διός
στο πιο ψηλό κατάρτι θε να φέγγει,
για μηχανή θε να του δώσουνε ψυχή
στις θάλασσες αέναα να ταξιδεύει.
Η Αθηνά θα ’ρθει στην πλώρη του
«το ιερό της γνώσης ξύλο» να καρφώσει
και μια σημαία στο πιο ψηλό ιστό
στ’ απόνερα του καραβιού να μοιάζει.
Ένα καράβι έχω βάλει στα σκαριά
στου Ήφαιστου το υπόγειο εργαστήρι,
για να σε κλέψω μια φεγγαρόλουστη βραδιά
να ταξιδεύουμε μαζί μες στης ζωής το πανηγύρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου