Μονόπρακτο / Τούλιος Δημήτρης

Άραγε σαλεύει η λίμνη
την ώρα που μας πληγώνουν;
Υπάρχουν χέρια κάτω από το χώμα
να οδηγούν τα βήματά μας με την αφή;
Είναι μια ταφή ένας μονόλογος κεκαλυμμένος;
Οι ερωτήσεις μου
λερώνουν τον στίχο με αόρατη μπογιά,
σε αυτό το θεατρικό που έχει αληθινά υλικά:
χυμό αίματος,
ομπρέλα τρύπια για τις βροχές,
μεταχειρισμένα αισθήματα
ταιριαστά μέσα σε δυαράκια
κάτω από κίτρινες λάμπες.
Όσα μου στερείς,
τα κερδίζω πολλαπλάσια ως
δάκρυα,μάτια,σιωπές.
Καραγκιόζης, αιώνιος στοχαστής,
παράγκα απέναντι από σαράι.