Άδειο λιμάνι

Στου λιμανιού την προκυμαία
ήτανε πρώτη μέρα του Μάη,
ήσουνα νέα κι ήσουν μοιραία
η αγάπη λίγη ήταν και πάει.

Το πλοίο χάνεται στο κύμα
καθώς αρχίζει να ξεμακραίνει,
στ' άδειο λιμάνι κάνω ένα βήμα
η ζωή μου αρχίζει να μικραίνει.

Σβήνουν τα κύματα ένα, ένα
άδειο λιμάνι μέσα στα φώτα
δεν περιμένω πια κανένα
δεν είναι τίποτα όπως πρώτα.

Αρχίζει πάλι και χαράζει
κι εσύ στα πέλαγα αρμενίζεις,
στην απουσία σου στενάζει
η λησμονιά που μου χαρίζεις.

Γιάννης Μπερούκας