όταν η νύχτα αρχίζει να κρυώνει
μένουμε
ταγμένοι
τελευταίοι
εδώ
σ' αυτή την κλίνη τη βαθιά σκαμμένη του έρωτα
να μην μπορούν τα σώματα
ν' ανοίγουνε τα σώματά μας
το ένα στο άλλο
μια ενέργεια σκληρή
ένας φόβος
κάτι παράφορο
πικρό
λάμψη
-η μόνη που θα επιζήσει του φωτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου