Μια δικτατορική ψύχρα όπως βραδιάζει.
Τον ουρανό τρυπούν μουσικές νότες ευφάνταστες.
Στέλνω την σκέψη μου από μακριά να σ’ ανταμώσει
Μελαχρινό κορίτσι που αγάπησε να σε κοιτά ο Μάρτιος.
Η Πάρος μια δισύλλαβη φωνή.
Στα μικρά δρομάκια της επάνω απ’ το λιμάνι αχούν,
επάνω στις στρωμένες πλάκες
τα τακουνάκια των εφήβων.
Τραγουδούν· η νύχτα αγάλλεται.
Ρέει μια χαρμόσυνη φεγγαροαχτίδα·
πέρα απ' τα βουνά δασκάλα μου η θάλασσα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου