Πληγές (απόσπασμα)

η αρνηση σου 


ην άρνησή σου την έκανα καράβι
που θα με ταξιδεύει στα χρόνια που θα΄ ρθουν.
Κυματάκι της θάλασσας που πάνω του θα χαιδεύομαι 
φωνούλα μέσα που τραγουδάει για αθωότητα. 
Την άρνησή σου την έκανα στίχους ηχηρούς.
Την έκανα στιγμή ολόκληρη γεμάτη από σένα
ελπίδα ότι μπροστά μου θα σταθείς μια μέρα.
Κι εγώ 
ελεύθερη
θα σου ψιθυρίζω την αλήθεια μας
κι εσύ 
για πρώτη φορά
θα την αποδέχεσαι.





τα σκοτάδια μου

Αναπολώ τα σκοτάδια μου
Τις μέρες της μοναχικής μου περιδιάβασης
σε ακυρωμένους έρωτες
τις μέρες που έβγαινε από μέσα μου 
αρρωστιάρικη και αδύναμη φωνούλα 
κι η αγωνία πάλευε με τους φόβους μου
και το σχοινί έτριζε κάτω από τα πόδια μου
και συ "αγρόν ηγόραζες" και άλλα τέτοια. 
Και τις κομμένες μου ανάσες 
και τους πανικούς μου 
και τα ασέλευτα βράδια μου 
τότε τα περιφρόνησες.
Τώρα τα ερμηνεύεις.
Αγαπώ τα σκοτάδια μου. 
Και κείνα μ΄αγαπάνε.

 ===
ΑΝΝΙΚΑ 

στην Εύα

Δεν σε είδα όταν έφυγες 
μέσα στο νυφικό σου,
μικρό και όμορφό μου πλάσμα,
αστεράκι
κουβαράκι
μες στο σύμπαν
ταξιδεύεις χωρίς γυρισμό.
Στην καρδιά μου έχεις αφήσει ένα πελώριο κενό.
Δεν σε είδα όταν έφευγες.
Τώρα σψπαίνω.
Και πενθώ.
------
όλη μου η ζωή μια αναμονή.
Από τότε που έφυγες
τα βράδια
βήνω τα φώτα
βυθίζομαι.
Δεν καταλαβαίνω αν ξημερώνει.
------
Ξεσκίζω τη γαλήνη μου
την άνευρη ζωή μου.
Και απλώνομαι.
Και πάω.
Στο ταξίδι των περιπλανήσεων
των αποπλανήσεων τα χνάρια ακολουθάω.
------

Πως να χωρέσω τόσο πόνο;
Εσύ λίγο από τον πόνο μου δεν καταδέχτηκες!
------
Εγκατέλειψα αφρόντιστη την ψυχή μου
να αναζητάει τα όνειρα του παιδιού
την θαλπωρή του έρωτα.
------
Αναζητούσα τα κομμάτια μου,
μα εκείνα ταξίδευαν στο πολύχρωμο του κόσμου.
..------

ΟΜΟΝΟΙΑ

Άνθρωποι με αφηνιασμένα βλέμματα
φωνές αλλόκοτες
βαθιά πληγωμένες.

------

Πλήθος ανθρώπων κοντά μου και τριγύρω,
μα εγώ θέλω την άκρη μου να γείρω.
Μια γωνίτσα μια ακρούλα να κουρνιάσω
μακριά από όλους
μόνη
να ξενοιάσω.

------

Είναι κάτι βράδια ναυάγια
(όλο απόγνωση και τρέλα)
που ούτε το φως του πρωινού
δεν ξέρει πως να τα γιατρέψει
------

Εγώ ποτέ δεν είμαι εκεί που θέλω.
Κι όταν είμαι εκεί που θέλω
θα  ΄ θελα να΄   μουν αλλού

------
Δυο διαθέσεις
δύο βάσανα.
Το ένα παλεύει να ξεσκίσει το άλλο .
Κάπου εκεί υπάρχω και εγώ.
Στο ενδιάμεσο
στο κενό.
------
Αφορίζω την ευαισθησία μου
την αρρώστια της ψυχής μου
Και οργίζομαι και λέω
γιατί εμένα να με πληγώνουν
τα αναπάντητα ερωτήματα
τα ανέκφραστα συναισθήματα
τα γερασμένα μάτια
τα απογεύματα χωρίς εσένα
 Αφορίζω την ευαισθησία
----------

Κι αυτή η μέρα πέρασε
Μάτρησα την αξία της με την ομορφιά της Ανατολής
Χωρίς αναστολές την απέρριψε
αδημονώντας για το πρωινό φως
------
Φοβάμαι τις λέξεις
που δεν είναι δεμένες με τα βιώματά μου.
Έξω από μένα
Σαν όνειρα ακυρωμένα
Σαν απωθημένα.
-----22----


Χέρια μου



Χέρια δυσκίνητα 
βουνά ακίνητα 
απόλυτα θλιμμένα.
Χέρια μου,
που ονειρεύτηκατε γραφές,
δοθήκατε στην ποίηση
στο ταξίδι της ψυχής μου.

Χέρια
σκληρά και μόνα,
τα βράδια
μολάτε με το μολύβι
σιωπηλά,
το συρτό του ήχο αφουγκράζεστε.
Χέρια μου,
ζείτε την δική σας ζωή,
έξω από μένα
και χωρίς.

====

Δεν θέλω να γράφω ερωτικά ποιήματα μόνο.
Θέλω να ζήσω τον  έρωτα
τον πόνο του
τον χρόνο του
το άχρονο παρόν του.
Να μην στερήσουν οι λέξεις μου
την ανεπαίσθητη εκείνη αύρα 
την ουσία της ζωής.

====

Σε βύζαξα σαν μωρό.
Το μεγάλο μου μωρό.
Άνδρα μου όμορφε,
κρυφή μου δύναμη,
η νοσταλγία μου μιλάει απόψε.
Είναι μια όμορφη βραδιά.
Μα την φοβάμαι τούτη την ομορφιά
που μου θυμίζει πως το λίγο σου απόλαυσα μονάχα.