Κι ούτε που πρόλαβες να φύγεις
άφησες πίσω το γέλιο σου στους οφθαλμούς μου
να φιλούν την άκρη του φορέματός σου
που με άγγιζε δυό μέρες και δυό νύχτες
και που ρώταγε επίμονα
αν γιατρεύεται ποτέ το ποτάμι μιάς αγάπης
σαν κυλά πρόθυμα για ν`ακούει.
στάσου ! μου φώναζε..
δεν θα γλυτώσει κανείς απο τούτη την θέρμη
απο τούτο τον θάνατο
που καρτερά σαν χιόνι καθάριο την αγάπη ..
δεν θέλω να ξεφύγω ! απάντησα..
στην αιωνιότητά της ποθώ να ξεψυχήσω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου