Ας ήτανε απόψε να μπορούσα
σ ‘ένα μου ποίημα να ναυαγούσα
μόνο για μια στιγμή
εγώ, ένα τυχαίον ρήμα
από τα μάτια σου να βγαίνω
και να συντάσσω μ ‘ένα δάκρυ
μιαν υγρήν γραμματική
μέσα απ ‘τις λέξεις να σε αγγίζω
να είμαι φλέβα να ποτίζω
μιαν ηδονή που αιμορραγεί
και πάνω στα χείλη σου να αφήνω
καθώς μ 'αδειάζει η απαγγελία
εκεί στην τελικήν τελεία
το ματωμένο μου φιλί,
εγώ, ένα τυχαίον κύμα
να γίνω μοίρα στην ζωή σου
να σε ποθώ να σ ‘ανασαίνω
μέσα στην άπειρη σιωπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου