η αγάπη τους καίει σαν κρασί / Παρασκευόπουλος Γιάννης

 

Στον αμπελώνα ανάμεσα στα κλαδιά,

Δύο ερωτευμένοι αγκαλιά, χαμογελώντας, κάτω απ' το φεγγάρι

Ο ήλιος σιγά σιγά εξαφανίζεται

Και η νύχτα μες τη σιωπή της ανθίζει.

Ανάμεσα στα αμπέλια, λάμπουν τ' άστρα

Κι ο άνεμος παίζει στα μαλλιά τους

Οι καρδιές τους σφύζουν όπως οι κρασοκανάτες

Κι η αγάπη τους καίει σαν το κρασί.

Πρώτα, ένας αθόρυβος χορός ξεκινά

Κι οι ψίθυροι των δύο, σαν νεράιδες πετούν

Γαλήνη και σερενάτα στη σιωπή της νύχτας

Και η αγάπη τους μεγαλώνει, γεμίζει τον κόσμο.

Πόσος έρωτας θα χωρέσει σ' αυτήν τη στιγμή;

Κοιτάνε ο ένας τον άλλον και λάμπει η ματιά

Σαν τ' άστρα που χορεύουν εκεί ψηλά

Κι η αγάπη τους καίει σαν το κρασί.

Και στον αμπελώνα, υπό τ' άγνωστα φώτα,

Οι καρδιές των δύο συνδέονται δυνατά

Όλα σβήνουν γύρω, μένουν μόνο αυτοί

Και η αγάπη τους καίει σαν το κρασί.

Κι όσο το φεγγάρι περπατά στον ουρανό

Κι η νύχτα σιγοτραγουδά, ένα ποίημα

Οι δύο ερωτευμένοι, σφιχτά αγκαλιασμένοι

Ζουν τον έρωτα, πιο γλυκό απ' το κρασί.

Στον αμπελώνα ανάμεσα στα κλαδιά,

Τα δύο ερωτευμένα κάτω απ' το φεγγάρι παιδιά

Μοιράζονται τα όνειρά τους, τις ελπίδες τους

Κι η αγάπη τους καίει, σαν το κρασί

©ΓΙΆΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΌΠΟΥΛΟΣ