Την ευτυχία του κανείς για να χαρεί,
κρατάει μυστική, δεν τη φωνάζει,
αλλιώς πολλούς κινδύνους επωάζει,
γιατί τον ύπνο έχει η ζήλεια ελαφρύ!
Ξυπνάει μεμιάς και σε στραβοθωρεί,
χωρίς την τήβεννό της σε δικάζει,
άγριος δικαστής που σε ρεκάζει,
γιατί έχει τόση ζήλεια φθονερή!
Σαν κόρη οφθαλμού να τη φυλάττεις
προτού κανένας δόλιος πελάτης,
μπόσικο αν θα σε βρει κάποια στιγμή,
κρυψίνους έρθει να της βάλει χέρι
και συ να τον θωρείς να επιχαίρει,
που ή στη κλέβει ή στην αποδομεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου